Dag 4 - 8 Juni 2025 – Van Vikingkerk tot Vuurpaniek / McTrip V - De Eifel '24 / McMotoTrips

We zijn pas goed vertrokken uit Kristiansand, of Noorwegen laat zich al van z’n beste kant zien: dichte bossen, spiegelende meren, kronkelende baantjes en dat heerlijke ‘net-goed’ weer. Niet te warm, niet te koud, geen muggen, geen regen, wél pure motorvreugde. De eerste tien minuten buiten de stad zijn al goud waard. Als dit het niveau is, dan zit het goed.

Onze tocht voert ons noordwaarts, richting het charmante Stannidal, verder naar Notodden, en uiteindelijk naar het idyllische Bø, onze eindbestemming van vandaag. Maar voor het zover is, moet de innerlijke mens gevoed worden. Tijd voor een klassiek McMoto-scenario: lunch in een pizzeria die tegelijk dienstdoet als snackbar: Campino. De menukaart leest als een hommage aan vet, kaas en koolhydraten. Perfect dus.

Met volle magen zetten we koers naar een historisch pareltje: de Staafkerk van Heddal. Deze houten reus is de grootste staafkerk van Noorwegen, gebouwd ergens in de vroege 13e eeuw, volledig uit hout, zonder één schroef. Indrukwekkend, zeker als je weet dat hij al meer dan 800 jaar de Noorse winters trotseert zonder ook maar één barst te geven. Het is alsof een Viking-architect zijn ultieme Lego-droom heeft waargemaakt. Zelfs Bart wordt er even stil van. Even.

Na zo’n 300 km sturen komen we aan in Bø, waar ons vakantiehuisje Libehy op ons wacht. Maar om daar te geraken, volgt nog een onverwachte offroad finale over een grindpad dat zich omhoog slingert alsof het ons nog één laatste test wil geven. We passeren, met trillende zadels en een tikje wantrouwen. Boven wacht de beloning: een rustiek huisje met een bloeiend grasdak, panoramisch uitzicht op een meer, en een terras waar je de stress letterlijk van je ziet afrollen.

Steven en Bart keren terug naar het dorp om de supermarkt Kostbjørn (of iets wat daarop lijkt) leeg te kopen voor het avondmaal. De rest maakt zich klaar voor een avondje 'mannen en vuur': BBQ-time.

Steven, onze chef, roert in de potten, terwijl Johan en Geurt de bijhorende supermarkt-BBQ proberen aan te krijgen. Alleen: de kip bakt niet. Die ligt daar zielig te zweten boven lauwe kolen, alsof ze twijfelt of ze wel wil garen.

Maar geen nood: de McMotoBoys hebben een geheim wapen… de haardroger. Dit toestel heeft al meerdemale zijn dienst bewezen op onze trips maar nog nooit heeft het effectief een haar gezien. Vandaag fungeert hij als turbo-blazer om de kolen op temperatuur te krijgen.

En dat lukt. Misschien iets té goed. Plots zie ik Geurt en Johan naar binnen stuiven met lichte paniek in de ogen en een waterfles in de hand. Niet de kip, maar de rode kolen zijn door de bodem van de goedkope BBQ heen gebrand en ligt gezellig na te smeulen op de houten terrasvloer.
Brandje. Paniek. Blussen. En nadien: met zand bijschuren en zwijgen.

Wijselijk besluit Steven de kip dan maar gewoon in de pan te bakken. Goed idee. Onze chef kondigt even later aan dat het eten klaar is, en eerlijk? Het smaakt dubbel zo goed na een dag vol rijden, houtgeur en smeulende kolen.

Het huisje blijkt een voltreffer: stijlvol ingericht, alles aanwezig, en vooral: rust. Geen lawaai, geen buren, enkel onszelf, een meer, en een vlaag haardrogerrook. Perfect.

Na het eten zitten we nog wat samen op het terras, nagenietend van een geslaagde dag. We praten wat bij, lachen nog wat om onze bijna-barbecuecatastrofe, en voelen ons helemaal thuis in dit stukje paradijs in Noorwegen.

Morgen trekken we verder, dieper het Noorse binnenland in. Maar eerst: slapen, met de geur van hout, rook, kip en avontuur in de lucht.