Het team begint aan de voorlaatste dag en trekt rechtstreeks het Lake District in. We vertrekken in de richting van Ullswater, passeren Windermere en eindigen in Milnthorpe, nabij de rivier Kent.
We maken eerst nog gebruik van het uitstekende ontbijt in de Ravenstone. Helaas regent het en de voorspelling ziet er zeer nattig uit, dus trekken we onze fluo regenpakken aan om in het natte Engelse weer naar onze eerste stop te rijden: het Lowther Castle en de tuinen. Vanwege het weer besluiten we de tour wat in te korten.
We stoppen even om te bekomen in de gezellige "Pooley Bridge Inn" voor een kop koffie en warme chocolademelk. Na de warme drankjes lijkt het al een beetje droger, dus rijden we door naar het kasteel.
Een gigantisch domein omringt het kasteel, en het duurt enkele minuten voor we bij het indrukwekkende kasteel aankomen. We parkeren onze motoren en betreden het fraaie binnenplein. Gelukkig voor ons is er een internetstoring, waardoor we gratis naar binnen kunnen en aan onze rondleiding kunnen beginnen. Het kasteel herbergt een schat aan geschiedenis die teruggaat tot de 12e eeuw. De tuinen zijn ontworpen door Capability Brown, bekend om zijn prachtige ontwerpen in de 18e eeuw. Het is een indrukwekkend kasteel met verschillende architecturale stijlen door elkaar heen.
Wist-je-datje: Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het dak van Lowther Castle verwijderd om de Engelse belastingen op dergelijke eigendommen te verminderen. Het idee was dat een pand zonder dak als "onbewoonbaar" werd beschouwd en daarom vrijgesteld was van bepaalde belastingen. Als gevolg hiervan raakte het kasteel verder in verval.
Opmerkelijk, de laatste bewoner van het kasteel was Sir Hugh Lowther, de 5e graaf van Lonsdale (1857-1944). Hij stond bekend om zijn excentrieke levensstijl en eigenzinnige keuzes. In de late 19e en vroege 20e eeuw was hij een kleurrijk figuur in de Britse aristocratie. Sir Hugh had een passie voor autoraces en was een van de eerste Britse aristocraten die actief deelnam aan autoraces. Hij was zelfs een tijdje president van de Automobile Association. Zijn liefde voor snelheid en auto's was zo groot dat hij ooit een racewagen bestelde die was uitgerust met een ingebouwde theeset en een complete bibliotheek, zodat hij in stijl kon ontspannen tijdens zijn autoritten.
Na de rondleiding wachten we op Nico, waarschijnlijk verdwaald in de gigantische tuinen. Terwijl we wachten, krijg ik een telefoontje van de Ravenstone: iemand heeft zijn iPad in de kamer laten liggen. Ik denk meteen aan Steven, die af en toe wel iets durft te vergeten, en jawel, Steven besluit terug te rijden terwijl wij onze reis op ons gemak voortzetten.
Onderweg naar Windermere voel ik mijn motor in de bochten wiebelen op zijn achterwiel. Jawel, een lekke band. We stoppen en het hele team schiet te hulp. Helaas vinden we het gaatje niet, maar het goede nieuws is dat Steven ons terug bij gebeend is in bezit van zijn iPad.
We pompen de band zo goed mogelijk op en rijden verder naar Windermere, waar we stoppen bij een tankstation om de band op te pompen met een compressor. Een vriendelijk meisje biedt haar hulp aan en mocht het niet lukken, had ze thuis gereedschap om de band te repareren. Aan hulp geen gebrek.
Aangekomen in Windermere voor een bezoek aan deze toeristische trekpleister, heb ik pech: mijn band staat weer plat. We zoeken een plek voor bandenreparatie, maar helaas, ze doen geen herstelling van motorbanden en verwijzen me door naar een andere garage. Daar aangekomen, lijkt het erop dat ze me niet kunnen helpen, maar ze pompen wel wat lucht in de band. Ik word doorverwezen naar een andere garage en terwijl ik terug op weg ben, verlies ik mijn team uit het oog. Aangekomen bij de garage vraag ik aan iemand die motoren aan het laden is op een trailer waar ik een herstelling kan krijgen. Helaas, de persoon is met verlof, maar ik kan wel een kijkje nemen in een doe-het-zelfwinkel voor een reparatieset. Gelukkig hebben ze er een, een soort gel om in de band te spuiten.
Het team heeft me inmiddels gevonden en spuit de gel in mijn band. Het blijkt dat de gel uit het gaatje in de band komt, en nu kunnen we pas beginnen met de definitieve reparatie.
Johan neemt zijn professioneel gereedschap ter hand en gaat aan het werk. Het gat wordt gereinigd met een tap, er wordt een veter ingebracht met wat lijm, de uiteinden worden afgesneden en klaar is kees (10 minuten werk). Daarna wordt de band opgepompt, en ik kan weer verder rijden. Een dikke merci aan Johan en Geurt voor de professionele hulp.
We komen aan ons hotel terwijl het pijpenstelen regent. Nico heeft ondertussen zijn lesje geleerd aangaande zij pikkeltje en heeft nu altijd een handig fluo support plaatje bij, in de vorm van Isle of Man, om onder zijn pikkeltje te steken.
Eenmaal opgefrist gaan we een pintje drinken in ons café onder onze kamers. Er speelt een geweldig deuntje "the clapping song".
We zoeken het niet te ver en besluiten te eten bij onze buren in No.3 Curry House. We worden enthousiast ontvangen en ze zijn onder de indruk van ons clubje, de McMotoBoys, gezien we allemaal uitgedost zijn in onze officiële uniform. Hiermee sluiten we onze avond af en gaan we een welverdiende (bandstress) goede nachtrust tegemoet.
Datum: 15 September 2023
Afstand: 164 km
Tijd: 5.54 h
Gemiddelde snelheid: 27 km/h
Maximum snelheid: 117 km/h
Stijgen: 1704m
Dalen: 1792m
Overnachting: https://www.thebullshead-milnthorpe.co.uk
Route gpx bestand
Reactie plaatsen
Reacties