De McMotoBoys on Tour: Steven, Johan, Mark, Geurt, Bart en Patrick.
De Paasmaandag beloofde een epische motordag te worden… Alleen had de Chief (dat ben ik dus) een klein probleempje: niet de Moto Guzzi die kuren had, maar mijn eigen lijf!
Mijn MG (ja, die auto-immuun "grapjas" van een ziekte) besloot net die dag een showtje op te voeren. Resultaat? Chief out of order, en verplicht achterop plaatsnemen als levende bagage.
Johan to the rescue
Gelukkig was daar Johan, onze reddende engel op zijn luxueuze Yamaha FJR1300. Dankzij zijn comfortabele troon achterop kon ik toch de hele trip meedoen — als VIP-passagier. (Chauffeur niet inbegrepen.)
Startpunt: Waremme
We spraken af in Waremme, waar de koffie zijn intrede maakte en de sterke verhalen de toog overgingen. Toen rees de grote vraag: wie ging nu de leiding nemen, nu de Chief zijn scepter had moeten inleveren?
Antwoord: Bart! De man die de tijd heeft uitgevonden om "rustig aan" opnieuw te definiëren. Veiligheid boven snelheid!
De bochtjes in Wallonië
Na het "genieten" van de geur van roest en industrie rond Luik, kwamen we eindelijk in motorparadijs: de Waalse heuvels en bochten. En oh, wat smaakte dat naar meer!
Kasteel Franchimont – bijna terras, geen pint
Eerste stop: het Château de Franchimont. Het terras lonkte uitnodigend… maar helaas, privaat feestje. "Non, non, c'est réservé." Tja, als VIP achterop wen je snel aan teleurstellingen.
Bart's hongerige buikje
Na een paar kilometers begon Bart onrustig te schuifelen. Voor de kenners: dat betekent honger-alarmfase 1.
In Stoumont vonden we gelukkig "La Vieille Forge", een idyllisch restaurantje met een kabbelend riviertje in de tuin. Forel in alle varianten bleek de huis-specialiteit: Truite à la crème d'ail, aux escargots, au beurre fermier, à la sauce forestière, à la provençale... De forellen sprongen bijna rechtstreeks op ons bord.
Resultaat: blije buiken, blije mannen.
Weer McMoto-weertje: zon én regen
We stapten opnieuw op, vergezeld door het klassieke McMoto-meteopakket: eerst zon, dan regen, dan weer zon.
Einde in Lincert
In Lincert namen we afscheid, uiteraard met een stevige handdruk en een half afgesproken “tot binnenkort”.
De volgende afspraak staat al vast: 5 juni bij Steven, voor de Grote Trek naar het Noorden. Helm op, vizier dicht — we zijn er klaar voor!
Reactie plaatsen
Reacties