McDrivers: Bart, Steven, Geurt, Johan, Patrick, Dirk en Mark
Meeting up in Nico's heatquarters ten Asse.
Zaterdagochtend, 11 uur. De McDrivers staan klaar voor een weekend met veel goesting. Afspraak bij Nico thuis in Asse maar die moet spijtig genoeg forfait geven. Hij heeft zogezegd belangrijkere plannen staan op zijn agenda (’t zal wel zijn!). Maar bon, om het goed te maken trakteert hij ons op pistolekes en koffie. Hoe vul je dat gat van Nico? Simpel: met twee man! Dirk en Mark nemen de plaats in.
Voor Dirk was het de eerste keer. Zijn madam zette hem om 10 uur af bij mij, toch wat nerveus. En daar stond Dirk, een beetje ongemakkelijk, klaar om in zijn pak gehesen te worden. Eens hij erin zat, moest hij natuurlijk nog achterop mijn Guzzi kruipen. Jongens toch, dat was acrobatie van de bovenste plank! Na een paar pogingen zat hij eindelijk waar hij moest zitten, en we waren vertrokken richting Nico. Tussen de files door begon Dirk stilaan te relaxen, en hij vond zijn draai achterop de motor.
Na een gezellige babbel, pistolekes en koffie, moesten we afscheid nemen van den Nico. Maar geen nood, we hadden twee verse McVrienden in ons midden: Dirk en Mark! Het weer was ideaal, droog en zelfs de zon liet zich zien. Perfect!
We besloten binnendoor naar Gent te rijden, normaal een ritje van een uur, maar met wat loopjes en drukte duurde het bijna twee uur. We kwamen eindelijk aan en vonden een mooi plekske voor onze moto's.
Aangekomen bij Nico begon de volgende uitdaging: afstappen! De eerste poging mis, de tweede poging... ook mis. Na een paar minuten sukkelen, zag ik het al gebeuren dat ik Nico moest roepen om Dirk ervan af te heffen. Maar kijk, na een goeie tien minuten sakkeren stond hij weer op de grond.
De anderen kwamen mondjesmaat toe, maar Mark ontbrak nog. Blijkbaar was hij al een tijdje rondjes aan het rijden in de wijk, want zonder GPS was het geen evidentie om de Waalborrelaan te vinden. Een halfuurtje later kwam hij erdoor met zijn gehuurde KTM. Oef, eindelijk compleet!
Vervolgens trokken we naar ons appartement in de Hoogpoort. Sleuteltje uit het kastje, naar boven, en daar stond ons een verrassing te wachten. Een prachtige ronde inkomhal met spiegels op alle deuren – precies een filmset! Het appartement zelf was ook dik in orde, ruime kamers en grote bedden, die zouden we nodig hebben.
Opgefrist en met onze McMotoBoys petten op, haastten we ons naar de Vismijn. Daar wachtte het hoofddoel van het weekend: uisge beatha – oftewel, whisky! En o jongens, wat een ervaring! We begonnen met een paar drams, en al snel trokken we van stand naar stand om te proeven. De 330-jarige Vismijn bleek de perfecte locatie voor dit whiskyfestijn. Hoogtepunt van de dag? De Waterloo Whiskey Empereur, een van de beste Belgische whisky's die ik ooit geproefd heb.
We maakten ook nog een babbeltje met Sara van The Lakes Distillery, die speciaal uit Keswick naar België gekomen was. Vorig jaar hadden we daar hun distilleerderij bezocht, dus het voelde als een leuk weerzien.
Na een paar uur proeven vonden we het welletjes en baanden we ons een weg naar de uitgang… die uiteindelijk toch de ingang bleek te zijn. Lichtjes in de war stonden we plots terug buiten, onder een stralend zonnetje. Tijd voor een terrasje! We zakten af naar café Bornhem en genoten van de zon en elkaars gezelschap.
De avond sloten we af met ribbetjes in De Gekroonde Hoofden, en een zalige nachtwandeling door het centrum van Gent. Gent, met zijn oude gebouwen, gezellige sfeer en waterwegen, blijft toch de schoonste stad van België, geen twijfel mogelijk!
De kers op de taart was onze laatste halte: Hot Club de Gand, een verborgen pareltje waar ze zeggen: "hier rijpt Den Jazz." Een geweldige plek om de avond af te sluiten met muziek en sfeer, verstopt tussen de gebouwen aan de Groentenmarkt.
Na zo’n dag kruipen we allemaal met een glimlach in ons grote bed. Want zoals ze zeggen: goed gezelschap is zoals een goede whisky – het maakt alles beter. Het brengt vreugde, creëert herinneringen, en maakt zelfs de simpelste momenten speciaal.
Reactie plaatsen
Reacties