Dag 4 - 19 Mei 2024 - Van Pretzels tot Hoeve-ijsjes: Onze Terugtocht naar België

Gepubliceerd op 19 mei 2024 om 14:45

Vandaoge trekke we weer terug noa België, mo nie zonder een tussenstop in Tabreux (Durbuy). Via de leste kilometers in de Eifel die ons nog meeneemt noa het prachtige Monschau langs de Rur.

Na nen overvloedige en fantastische ontbijttafel, die zelfs voor ons grote jongens wat te veel was, zetten we onze weg verder richting de Rur Dam.

De weg ernaartoe is geweldig om te rijden en jawel, het is droog. We stoppen efkes bij de Rur Dam om te genieten van het schitterende uitzicht en een van de grootste waterreservoirs (Rursee) van Duitsland

We rijden verder en besluiten te stoppen in Monschau, een beeldschoon (en ook toeristisch) plek met oude stadsstraatjes en vakwerkhuisjes die kromgebogen staan van ouderdom. Als je er rondwandelt, lijkt het wel alsof je op een filmset in een historische film zit. Blijkbaar waren er plannen om hier een soort van levende set te maken (het Duitse Hollywood) met zijn authentieke middeleeuwse uitstraling.

We zetten ons neer op een van de schone terrasjes voor een pretzel (de heilige drie-eenheid) en koffie, en genieten van de passerende toeristen.

Maar genoeg gedroomd, we staan op en gaan terug naar onze vertrouwde rossen. Nico besluit hier ons te verlaten, dus blijven we nog met vier over. Na een deugddoende McKnuffel zien we Nico verdwijnen, deze keer zonder “Einbahnstraße”. Het gaat hem goed...

Via leuke wegjes en dorpjes rijden we België binnen en komen zo aan op onze bestemming, de prachtige en imposante hoeve “Petit Bomal” in Tabreux. Onze gastvrouw was fantastisch en gaf ons een hele uitleg over het project van de boerderij dat uit de grond gestampt is door drie gezinnen die hun droom verwezenlijken. Het plan is om een eco-boerderij op te starten met lokale producten vanuit de boerderij, ja, zelfs ijsjes. Na een verfrissing zetten we ons op het terras, genietend van het uitzicht en een lokaal blond biertje “La Chinette”.

Voor ons dineetje gaan we te voet naar Bomal. Gezien de regen was de grond redelijk drassig, dus splitsen we ons op. Drie nemen de drassige veldweg langs de Ourthe, terwijl de vierde de veilige droge weg koos langs de N86. Maar kijk, buiten een beetje natigheid op het veldwegje viel het verder heel goed mee. Bij aankomst in het dorpje hebben we pech: de twee restaurantjes zijn volzet. Maar geen paniek, Steve leidt ons naar een alternatief: “Chez Josette”. We bestellen ons een hamburger met Waalse frietjes en zetten ons op het grote, verrassend aangename terras.

We stappen voldaan terug naar onze hoeve en genieten nog van de avond op het terras, totdat plots in volle vaart de ijskar passeert en een rondje rijdt in de hoeve. Al zwaaiend en roepend hollen we achter de ijskar aan. We zien de ijskar staan bij het privégedeelte van de hoeve waar de kindjes een ijsje krijgen, maar dat houdt ons natuurlijk niet tegen om ook eens te polsen. En jawel, we worden geserveerd. En met deze ware afsluiter, een lokaal hoeve-ijsje, gaan we de nacht in…