Het is weer zover! De McMotoBoys verzamelen aan onze nieuwe uitvalsbasis: Stevens oprit in Leuven. Dit is geen gewone oprit – dit wordt het kloppend hart van onze jaarlijkse motorodyssee. Vandaag trappen we een tocht af van ruim 3500 km, met de eerste etappe van maar liefst 560 km richting Hamburg.
We willen vroeg vertrekken. Niet alleen om de files te slim af te zijn, maar ook omdat we stiekem dromen van een eerste avond stappen op de beruchte Reeperbahn – een straat die evenveel zonden als geschiedenis telt.
Steven, onze gastheer, blijkt intussen in een spannend bijverhaal verzeild geraakt: zijn vaste bakker was dicht en hij was dus op jacht naar alternatieve motorkoeken. Gelukkig worden we hartelijk onthaald door Inge, die zoals steeds het overzicht bewaart. Met verse koffie in de hand babbelen we over verloren spullen, een steeds terugkerend thema binnen onze bende – al komt Steven toch consequent als kampioen uit de bus.
Na de koffie en koeken, het startsein. De motoren ronken, de lucht is fris, en de zon houdt zich gedeisd – perfect motorweer. Onderweg tanken we niet enkel benzine, maar ook cholesterol bij aan een autogrill met frieten waar je darmen spontaan beginnen te protesteren. Pure roadtrip-romantiek.
Tot we Hamburg binnenrollen. En hier begint het spektakel: wegenwerken, files, nul ruimte om tussen de auto's door te laveren. Mijn luchtgekoelde Moto Guzzi besluit dat dit een slecht idee was. Ik voel me alsof ik op een barbecue zit, en mijn cilinders veranderen stilaan in lavabronnen.
Wanneer we eindelijk onze eindhalte naderen, komen we aan in het rode neonhart van Hamburg: de Reeperbahn. De straat kent zijn oorsprong in de 17e eeuw, genoemd naar het touwslagersambacht (“Reep” betekent touw). Wat ooit een industriële zone was, is nu Europa’s bekendste rosse buurt – met theaterzalen, bars, sekswinkels en meer LED dan in een gemiddelde kerstboom.
En dan, jawel: ons onderkomen voor de nacht. Het legendarische Chez Ronny. Niet zomaar een hotel – Chez Ronny is een cultplek. Gelegen in het hart van de Reeperbahn, is het een voormalige bordeelwoning, omgevormd tot een bont en uniek pension. Binnen word je ondergedompeld in een sfeer die het midden houdt tussen een erotische filmset uit de jaren 70 en een foute nachtclub uit de DDR.
We bellen aan bij een imposante metalen poort, en na wat geklop en wat kreunend Duits opent een vriendelijke man de deur. Ondergronds parkeren we onze stalen rossen, waarna we ons laten onderdompelen in de theatrale kitsch van ons verblijf. Denk: fluwelen gordijnen, glitterbehang, dildo’s als deurstoppers en LED-verlichting in alle kleuren van de regenboog.
De commentaren volgen vanzelf:
“Wow.”
“Allee jong, dit kan toch niet.”
“Waar zíjn we beland?”
Mijn opzet is alvast geslaagd: dit vergeet niemand nog.
Na een frisse pint aan de bar en het bijstellen van onze netvliezen, trekken we op verkenning. De Reeperbahn leeft. Een aaneenschakeling van cabardouchkes, kinky shops en neon. We vergapen ons als kinderen in een snoepwinkel – maar dan met meer latex.
We wandelen door richting het historische hart van Hamburg en komen uit aan het prachtige Hamburger Rathaus. Een parel van een gebouw, opgetrokken tussen 1886 en 1897 in neorenaissance-stijl. Het gebouw telt meer dan 640 kamers – meer dan Buckingham Palace! – en is sinds zijn ontstaan het kloppende politieke hart van de stad. Op het plein ervoor voelen we ons even klein én tegelijk groots – McBoys tussen de geschiedenis.
Bart heeft honger (hoe kan het ook anders), en dus belanden we – waarom ook niet – in een Vietnamese kelderbar genaamd Ukitchen. Verrassend lekker!
Op de terugweg merk ik dat mijn broek wat te veel vrijheid zoekt, dus hup: nog snel een riem gescoord bij een nachtwinkel langs de Reeperbahn. Nood breekt wet – ook in Hamburg.
Een laatste pint bij Ronny, en dan naar bed. Maar natuurlijk: de LED-verlichting in onze kamer is op hol geslagen. De afstandsbediening doet niets meer. We gaan dus slapen onder een zwoele rode gloed, alsof we figureren in een slechte Duitse erotische thriller.
“Slaapwel,” fluistert Johan.
En dan, met een knipoog:
“Waarschijnlijk de eerste keer dat er hier iemand écht komt slapen.”
Op naar dag 2.
Datum: 5 Juni 2025
Afstand: 568 km
Tijd: 6.21 h
Gemiddelde snelheid: 89 km/h
Maximum snelheid: 140 km/h
Hoogte: 197 m
Overnachting: https://chez-ronny.hotelsinhamburg.net/de/#main
Route gpx bestand
Reactie plaatsen
Reacties